malu..

tiba2 teringat mase zaman ummi kecik2 dulu......bila sebut tentang malu...memang sinonim sgt dgn ummi....bukanla nak kata ummi ni bersopan santun yg amat sgt sampai pemalu sungguh2....tapi malu tu mmg adela pd ummi tak kira kat mana2 ummi berada....

nak buat persembahan kat pentas....padahal menyanyi ramai2 dgn kawan2.....tapi u know.....sepanjang ummi menyanyi...buat persembahan....sikitpn mata ummi tak terarah kedepan...apatah lagi nak memandang para tetamu....tau kemana??????????daripada mula sampailah abis...mata ummi akan pandang keatas...means ke syiling......hahahahah....serius.......buktinya ade satu gambar...semua kawan2 pandang depan...but ummi sorang je pandang atas.....euuuuwwww....nape mcm tu sekali haaa......keh keh....tapi tu la....nak kene carik balik gambar tu......nnti kalau ade..ummi tujuk yee.....

satu lagi kisah mase ummi jadi ketua nasyid....hurrmm.....punyelah hafal lagu beriya2.....tiba nak buat persembahan.....punyela malu yg amat....tetiba nerves yg amat bila tgk budak2 lain kat depan mata.....huk aloh.....elok nak mula je....tetiba ummi boleh lupe rentak lagu tu mcm mana....cuba sekali tak boleh..cube lagi tetap tak boleh....cube berkali2 tetap tak bernada lagu ummi....hahahahahaha......last2...cikgu kata takpe....keluar je dari dewan..satu kumpulan takyah nyanyi......perrrgghhh................malu gile yg amat ummi mase tu....terus lari bawa diri naik bangunan...duduk kat tangga sorang2....huk huk.....sedih........frust pd diri sdiri.........kerap kali ummi rase diri tak berguna langsung tiap kali jadi mcm tu.....semua sbb malu....

lagi satu kelemahan ummi mase berdepan dengan orang......alahaaaiiiii......yg ni paling ummi lemah semangat betul......sebab malu......ummi kelu nk bercakap dgn orang......tak yakin......tak reti........so...dulu2...sape yg dok tepi ummi mmg bosanla....sbb ummi tak reti nak bersembang....jgn kata org bosan...ummi pun rimas....hahahha....sbb asik pikir je bilalah org sebelah aku ni nak pegi...keh keh....

isshhhh....mcm2 lagilah kalau melibatkan hal malu nie...pendek kata mmg takde keyakinan diri langsung....lama kelamaan bila dah makin membesar.....ummi dah mula rase bosan...sampai bila la kan ummi nak jadi mcm nie...takut....malu....tak yakin......bosan!!!!!!!!!!!!!!!

sampai satu tahap...ummi dah tak peduli..apa nak jadi jadilah...ummi kene keluar dari dunia malu ummi nie...kene yakin...kene pandai bersembang.....start2 dari situ......ummi belaja sesuatu.....jangan takut dgn org....kene berani berdepan...kadangkala org lain yg takut dan malu dgn kita sebenarnye...hehe......

and now....ummi dah tak malu lagi......hhahahahah...maksud ummi....now sapa2 yg jumpe ummi....ummi bukan spt dulu lagi....baru duduk sebelah tak sampai 1 minit pn...ummi bleh rancak bersembang dgn dia.....melainkan.......melainkan......org yg dok sebelah ummi tu muka dia mmg mcm hampeh!!oooo.....ummi mmg tak berminat pandang muka org yg takde rezeki mcm tu....keh keh....

alhamdulillah....ummi dah mencapai satu tahap yg boleh membendung perasaan yg dulunya negatif......eehhh....bagus ape peramah nie....nanti anak2 pn peramah tau......tgk anak2 ummi 3U.....hahahahaha...........